A, B, C, D, E

Ascophyllum nodosum, beter bekend als knotswier, is een type bruinwier dat wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van kleine blaasjes met slijmerige inhoud aan de stengels, waarin de voortplantingsorganen zich bevinden. Deze stengels bevatten ook grote, met gas gevulde knobbels die ervoor zorgen dat de plant rechtop blijft staan onder water. Knotswier varieert in kleur van olijfgroen tot goudbruin. Het thallus kan een lengte bereiken van 30 tot 60 cm en is flexibel, zodat het kan meedeinen met de krachtige bewegingen van het water.

Absintalsem (Artemisia absinthium) is een plant uit de composietenfamilie (Asteraceae). Deze soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als vrij zeldzaam en matig in aantal afgenomen. Het is een vaste plant die van nature groeit op droge, kalkrijke, stikstofrijke en bewerkte gronden in gematigde streken van Europa, Azië en Noord-Afrika. De geslachtsnaam Artemisia is afgeleid van de Griekse jachtgodin Artemis.
De knoppen van absintalsem worden traditioneel gezien als geneeskrachtig. Het bittere extract van deze knoppen is een belangrijk ingrediënt in dranken zoals vermout en klassieke absint. De belangrijkste smaakstoffen hierin zijn absinthine en het naar menthol ruikende terpeen thujon.

Anijszaad heeft een natuurlijk zoete, warme smaak die doet denken aan drop. Het is een veelzijdige smaakmaker die zowel in zoete als hartige gerechten gebruikt kan worden. Over de hele wereld wordt anijszaad gebruikt in snoepgoed, en het wordt ook vaak toegevoegd aan likeuren, zoals Ouzo.
Je kunt anijszaad toevoegen aan brood, gebak, koekjes, fruit en peperkoek. In de Indische keuken is anijs onmisbaar in curry's en bij visgerechten, en het geeft een heerlijke smaak aan groenten zoals pompoen en wortel. In Nederland is het een traditie om anijszaad te gebruiken op beschuit met muisjes bij een geboorte.
Anijszaadthee kan helpen bij een zwaar gevoel na de maaltijd, omdat het verlichtend en ontspannend werkt.

Aroniabessen, ook wel zwarte appelbessen genoemd (Aronia melanocarpa), groeien aan compacte struiken van ongeveer 1 tot 3 meter hoog. De bessen hebben een diep paarse tot zwarte kleur.
Aroniabessen zijn bijzonder rijk aan anthocyaninen, de flavonoïden die de bessen hun kenmerkende kleur geven. Flavonoïden zijn plantenstoffen die de plant beschermen tegen ultraviolet licht, oxidatie en hitte. In vergelijking met blauwe bessen bevatten aroniabessen vier keer meer anthocyaninen.
De zwarte vruchten bevatten verschillende soorten anthocyanen. De natuurlijke functie van deze anthocyanen en andere polyfenolen is om het zaad van de aroniabes te beschermen tegen schadelijke invloeden van buitenaf. Anthocyanen werken als natuurlijke antioxidanten.

De artisjok (Cynara scolymus) is een plant die oorspronkelijk uit het Middellandse Zeegebied komt. Mensen eten de gesloten groene of paarse bloemknoppen als groente. Het blad van de artisjok heeft een licht bittere smaak. Deze plant wordt al eeuwenlang geconsumeerd vanwege de ondersteuning die het biedt aan de spijsvertering en de reinigende werking van de lever, dankzij de hoge concentratie antioxidanten.
De artisjok is rijk aan diverse voedingsstoffen en fytonutriënten. Het bevat onder andere bètacaroteen, vitamine C, vitamine B, en mineralen zoals calcium, magnesium en kalium. Ook bevat het flavonoïden, enzymen en tannines.

Basilicum (Ocimum basilicum) is een plant uit de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). De naam basilicum is afgeleid van het Oudgriekse woord 'basileus', wat koning betekent, wat ook terugkomt in de alternatieve benaming koningskruid. Oorspronkelijk komt basilicum voor in de regio's tussen Centraal-Afrika en Zuidoost-Azië.
In sommige farmacopeeën en traditionele geneeswijzen wordt basilicum aanbevolen voor de behandeling van artritis, bronchitis, verkoudheid, koorts, griep, maagzweren, reuma, oorpijn, epilepsie, hartziekten, malaria, sinusitis, slangenbeten, buikpijn en braken.
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat basilicum antioxidante, antivirale en antimicrobiële eigenschappen bezit.

De berendruif (Arctostaphylos uva-ursi) is een plant uit de heidefamilie (Ericaceae). De Nederlandse naam "berendruif" verwijst naar de veronderstelling dat beren dol zouden zijn op de vruchten van deze plant.
De wetenschappelijke naam Arctostaphylos uva-ursi is een tautologisch mengsel van Grieks en Latijn. Het Griekse 'arktos' en het Latijnse 'ursus' betekenen beide "beer", terwijl 'staphyle' en 'uva' beide "druif" betekenen.
Deze plant staat bekend om zijn ondersteunende werking voor de urinewegen. Al in de dertiende eeuw werd de berendruif in kruidenboeken vermeld en geprezen om haar gunstige effecten op de blaas.

De Berk (Betula) wordt al eeuwenlang gewaardeerd vanwege zijn heilzame eigenschappen, dankzij de aanwezigheid van bioactieve stoffen. Vroeger werd hij zelfs beschouwd als een heilige boom. In het voorjaar, vlak voordat de boom uitloopt, wordt berkensap afgetapt omdat dan de sapstroom het sterkst is. Dit sap zit vol met fytonutriënten, mineralen en vitaminen. Vervolgens worden de jonge bladeren verzameld, omdat ze ook juist in deze periode een hoog gehalte aan verschillende gunstige stoffen bevatten.Berkenblad is rijk aan flavonoïden, saponinen en tannines. De saponinen en tannines zijn verantwoordelijk voor de vochtafdrijvende eigenschappen van de berk. 

De bijvoet (Artemisia vulgaris) is een plant uit de composietenfamilie (Asteraceae), verwant aan alsem. Deze zwak aromatische plant heeft bladeren die aan de onderzijde witviltig behaard zijn. In België en Nederland is de bijvoet wijdverspreid, vaak te vinden op braakliggend terrein en langs wegen. De plant gedijt het best op zandhoudende grond. De stengel is 60–120 cm lang en vertoont vaak een roodachtige kleur.
In de oudheid legden de Romeinen bijvoet in hun schoeisel om vermoeidheid en pijn te verlichten. In Centraal-Mongolië, waar de bevolking vroeger veel last had van wolken grote muggen (zo groot als kleine garnaaltjes), werd de Mongoolse bijvoet (met zijn kenmerkende blauwachtige, harige, sappige bladeren) gebruikt om deze muggen te verdrijven in de vochtige grasvelden.

Chlorella, een eencellige groene alg behorend tot de familie van groenwieren, gedijt in meren en rivieren van Zuidoost-Azië. Deze microscopische organisme is een ware schatkamer aan voedingsstoffen, waaronder eiwitten, vitamines, spoorelementen en omega 3-vetzuren.
Haar veelzijdigheid komt tot uiting in het ondersteunen van het immuunsysteem en het bevorderen van de leverontgifting. Tevens draagt chlorella bij aan een gezonde spijsvertering en ondersteunt het een normale darmfunctie. De naam 'chlorella' vindt zijn oorsprong in de Griekse woorden 'chloros' en 'ella', wat respectievelijk 'groen' en 'klein' betekent.

Cichorei (Cichorium) behoort tot de composietenfamilie (Compositae of Asteraceae) en omvat bekende groenten zoals witlof en andijvie. Het wordt voornamelijk om gezondheidsredenen geconsumeerd.
Sinds de late jaren van de twintigste eeuw worden cichoreiwortels niet alleen geteeld voor witlof, maar ook voor de productie van inuline en zoetstoffen, vooral fructose. Zowel inuline (een voedingsvezel) als fructose worden veel gebruikt in de voedingsmiddelenindustrie.
Geroosterde cichoreiwortel wordt gebruikt als koffiesurrogaat of als ingrediënt bij het zetten van koffie. Vroeger werd dit uit noodzaak gedaan, zoals tijdens de Napoleontische blokkade tijdens de Franse bezetting.

Curcuma (ook bekend als Kurkuma) (Curcuma longa) wordt wereldwijd gerespecteerd als een van de meest waardevolle kruiden. Het vindt zijn oorsprong in de tropische gebieden van India en Zuidoost-Azië. Het poeder van de wortel staat bekend om zijn populariteit in de Aziatische keuken en staat in Nederland bekend als geelwortel, vanwege zijn rol in het kleuren van kerrie en mosterd.
Naast zijn culinaire toepassingen biedt curcuma ook diverse gezondheidsvoordelen. In India wordt curcuma al eeuwenlang gebruikt vanwege zijn effectieve werking op soepele gewrichten en de darmfunctie. Het is een krachtige antioxidant die gunstig is voor de lever en het bewegingsapparaat, terwijl het ook de spijsvertering bevordert.

Curcuma (ook bekend als Javaanse Gember) (Curcumae zanthorrhizae) wordt wereldwijd gerespecteerd als een van de meest waardevolle kruiden. Het vindt zijn oorsprong in de tropische gebieden van India en Zuidoost-Azië. Het poeder van de wortel staat bekend om zijn populariteit in de Aziatische keuken en staat in Nederland bekend als geelwortel, vanwege zijn rol in het kleuren van kerrie en mosterd.
Naast zijn culinaire toepassingen biedt curcuma ook diverse gezondheidsvoordelen. In India wordt curcuma al eeuwenlang gebruikt vanwege zijn effectieve werking op soepele gewrichten en de darmfunctie. Het is een krachtige antioxidant die gunstig is voor de lever en het bewegingsapparaat, terwijl het ook de spijsvertering bevordert. 

Damiana (Turnera diffusa) is een struik die zijn oorsprong vindt in het zuiden van Texas in de Verenigde Staten, evenals in Midden-Amerika, Mexico, Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. Het behoort tot de familie Passifloraceae en wordt al eeuwenlang door de Maya-indianen gebruikt vanwege de bekende effecten op het libido. Zowel mannen als vrouwen hebben baat bij de libido-ondersteunende eigenschappen van damiana, dat ook bekend staat om zijn stressverlagende werking.
In Mexico bereiden vrouwen vaak thee van de geurige bladeren van de damianastruik of roken ze om hun lustgevoelens te stimuleren. Damianablad bevat verschillende actieve stoffen, waaronder bèta-sitosterol, arbutine en alkaloïden.

Rode zonnehoed (Echinacea purpurea) is een van de meest geteelde en gebruikte kruiden ter wereld vanwege zijn positieve invloed op het immuunsysteem. De geslachtsnaam 'echinacea' is afgeleid van het Griekse woord 'echinos', wat 'egel' betekent, vanwege de stekelige bloemkegel. Sinds het begin van de vorige eeuw is er in Europa veel onderzoek gedaan naar Echinacea purpurea.
Deze plant heeft een rijke geschiedenis en is oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika. Inheemse stammen gebruikten deze vaste plant vanwege de gunstige effecten op het immuunsysteem. Kolonistenarts H.C.F. Meyer nam deze kennis van de inheemse bevolking over en bracht in 1871 het eerste product op basis van echinacea op de markt.

Siberische ginseng (Eleutherococcus senticosus) heeft al eeuwenlang een goede reputatie in zowel China als Rusland als ondersteuner van het afweersysteem. Het extract van de wortel van Siberische ginseng is gunstig voor het geheugen en concentratievermogen.
De wortels zijn een rijke bron van bèta-caroteen, vitamine B1, B2, C en E, en ze bevatten veel eleutherosides. Het is belangrijk om Siberische ginseng niet te verwarren met zijn Koreaanse variant (Panax ginseng) of de Amerikaanse (Panax quinquefolius). Niet alleen verschillen de namen, maar ook de eigenschappen.

De grote engelwortel (Angelica archangelica), ook bekend als aartsengelwortel, behoort tot de schermbloemenfamilie (Apiaceae). Deze plant gedijt op vochtige, zeer voedselrijke grond langs waterkanten, zoals bij het IJsselmeer, rivieroevers en in grienden. Daarnaast wordt de grote engelwortel ook in tuinen gekweekt.
Historisch gezien staat de grote engelwortel bekend om zijn geneeskrachtige eigenschappen. Van Midden-Duitsland tot in Toerkestan wordt de plant nog steeds plaatselijk gekweekt. Uit de zaden en wortels wordt een zoetgeurende olie gewonnen, bekend als angelica-olie, die gebruikt wordt in de cosmetische industrie, likeurstokerijen en bakkerijen. Daarnaast worden de stengels en bladstelen vaak gekonfijt vanwege hun zoete en geurige smaak.

Echte heemst (Althaea officinalis) behoort tot de kaasjeskruidfamilie (Malvaceae) en is wereldwijd verspreid door menselijke activiteit, vooral naar gebieden met geschikte bodem, vochtigheid en klimaat.
Het zetmeel in de wortel, vermengd met eiwitachtige stoffen, werd vroeger gebruikt bij het maken van marshmallows en spekken. De bladeren kunnen gekookt worden gegeten en de bloemen zijn rauw te gebruiken in salades.
Op medicinaal gebied heeft heemstwortel een verzachtende werking op de luchtwegen (bron WHO) en wordt het gebruikt in hoestsiropen.

Heermoes (Equisetum arvense), ook bekend als paardenstaart vanwege zijn uiterlijk, behoort tot de paardenstaartfamilie. Het staat bekend om zijn ondersteunende eigenschappen voor de huid, het haar en de nagels, en het biedt voordelen voor de lever en de bloedvaten. Heermoesextract heeft een natuurlijk kalmerend effect en bevordert een gezonde vochtbalans.
Deze plant gedijt in verschillende omgevingen, zoals weiden, langs wegen, op woeste gronden en tegen hellingen. Heermoes is een van de oudste plantensoorten op aarde, die al 390 miljoen jaar bestaat. Dankzij zijn diepe wortels kan heermoes mineralen uit de diepten van de aarde halen. Daarom zit heermoes boordevol waardevolle stoffen, waaronder mineralen, vezels en silicium.

Echte kamille, ook bekend als Matricaria chamomilla of Matricaria recutita, is inheems in heel Europa en wordt op grote schaal geteeld in landen als Hongarije en Oost-Europa. De oude Egyptenaren vereerden kamille als de bloem van de zonnegod Ra. Het kruid staat bekend om zijn ondersteunende werking op het immuunsysteem, verzachtende effect op de luchtwegen en bevorderende werking op de spijsvertering. Bovendien wordt kamille vaak gebruikt als natuurlijk kalmeringsmiddel en om een goede nachtrust te bevorderen.

Kaneel (Cinnamomum) is al eeuwenlang bekend vanwege haar vele toepassingen. Het wordt gewonnen uit de schors van de Cinnamomum cassia-boom, waarbij een deel van de schors zorgvuldig wordt losgesneden en de ruwe buitenkant wordt verwijderd met een mes. Uit de binnenkant van de schors worden de bekende kaneelstokjes of kaneelpoeder gemaakt. Kaneel wordt al eeuwenlang gewaardeerd, zowel in culinaire als in kruidenkundige kringen.
In Aziatische culturen wordt dit kruid al eeuwenlang gebruikt vanwege zijn veelzijdige toepassingen. Het heerlijke aroma van kaneel wordt bepaald door vluchtige oliën, waarvan cinnamaldehyde de meest voorkomende is. Daarnaast bevat kaneel ook stoffen zoals eugenol, coumarinen, tannines, OPC’s en terpenen.

Knoflook (Allium sativum) heeft een gunstige invloed op de bloedsomloop en de lever, terwijl het ook het immuunsysteem ondersteunt en de bloedsuikerspiegel reguleert.
Knoflook behoort tot de lookachtigen en produceert in het voorjaar een bebladerde, ronde bloemschacht vanuit de bol. Het is een van de oudste planten in de kruidenkunde. Hoewel het gewaardeerd wordt om zijn smaak, staat knoflook ook bekend om zijn sterke geur.

Korianderzaad wordt al duizenden jaren gebruikt om de spijsvertering en darmgezondheid te ondersteunen, en deze traditie blijft tot op de dag van vandaag voortduren. Mensen die hun immuunsysteem willen versterken, hebben een voorkeur voor korianderzaad. Bovendien heeft korianderzaad een gunstig effect op het hart en het zenuwstelsel.
Koriander is een kruid dat rijk is aan waardevolle stoffen. Zowel de bladeren als de zaden bevatten vitamine A, C, K en foliumzuur, evenals mineralen zoals ijzer, mangaan, kalium, magnesium en calcium. De zaden zijn vooral rijk aan etherische oliën zoals linalool, kamfer, gammaterpineen en geranylacetaat. De zaden zijn de belangrijkste bron van voedingsstoffen.

Mariadistel (Silybum marianum), ook bekend als mariadistel of melkdistel, is een stekelige plant afkomstig uit het Middellandse Zeegebied, maar die ook in ons gebied groeit. Het behoort tot de composietenfamilie. Al eeuwenlang wordt mariadistel gebruikt als een natuurlijk middel om de lever- en galfunctie te ondersteunen. Het kan worden gebruikt als onderdeel van een reinigingskuur om de lever te helpen bij het ontgiftingsproces.
De zaden van de mariadistel bevatten silymarine, een krachtige antioxidant. Silymarine stimuleert de lever bij het natuurlijke ontgiftingsproces en ondersteunt zo de leverfunctie.